- Co to? - krzyknęłam podchodząc do siedzącego na drzewie ognistego ptaka.
- To Feniks. - krzyknęła, a ptak się rozleciał. Zawyłam żałośnie. - Spokojnie, zaraz złoży się z powrotem. Na tym polega jego magia. Jest bardzo płochliwy. - zaśmiała się.
- Dużo wiesz. - popatrzyłam na klacz.
- Trochę, bez przesady. - uśmiechnęła się szczerze. Feniks się odrodził. - BU!- humor jej dopisywał, wystraszyła go po czym ostał popiół.
Wind Mystery? Troszku BW :C
Opko jest za krótkie :(
OdpowiedzUsuńOpowiadanie mające więcej niż 5 linijek nie jest za krótkie jeśli zdarza się raz na jakiś czas. /Horizon
Usuń